DOWN TO EARTH: UMEF AT BERLIN MUSIC WEEK (1) – GREEN MUSIC SOIREE (Also in English!)
Dag 1 – Green Music Soiree
Bas Kragt (Awareness and Production) representeert UMEF in Duitse hoofdstad.
Begin vorige maand ontving ik van een de hoge bomen binnen de Duitse groene-evenementenindustrie een uitnodiging voor de Green Music Soirée tijdens de Berlin Music Week, alsmede een uitnodiging voor de ‘Zukunftwerkstatt Ferropolis’. Uiteraard was ik gelijk geïnteresseerd. Berlijn, daar gebeurt het tenslotte, in mijn ogen is het al voor jaren de Europese hoofdstad van cultuur en er is elke dag wel ergens een enorm tof feest of een prachtig concert. Van het Mauerpark (karaoke voor +/- 2000 mensen publiek) tot concerten van het Thais Philharmonisch Jeugdorkest, 24 uur per dag uit je dak gaan in de Berghain, Watergate of Tresor: je kunt het zo gek niet bedenken en het kan in Berlijn. Een leuke bijkomstigheid is dat aan het einde van de Berlin Music Week (vergelijkbaar met Eurosonic/Noorderslag, SWSX (Austin, Texas) een mooi festival zou plaatsvinden met de toepasselijke titel ‘Berlin Festival 2012’, een voor Nederlandse begrippen spotgoedkoop festival (80 euro voor twee dagen met o.a. the Killers, Paul Kalkbrenner, Franz Ferdinand, Of Monsters and Men en nog velen meer. Gelijk had ik Wesley (oprichter en directeur van UMEF) gebeld. Het leek me heel gaaf om samen met hem naar Berlijn te gaan voor deze avond. Helaas kon hij door een gebroken been niet mee.
Green Music Soirée
Op de eerste dag stond dus het bezoek aan de Green Music Soirée op de planning. Een avond georganiseerd door Green Music Initiative (de Duitse variant van UMEF), Thema1, Max Schmeling-Halle (de Berlijnse versie van de Heineken Music Hall) , Windmade (een specialist op het gebied van windenergie) en het overkoepelende Berlin Music Week.
Na vanuit Utrecht in Amersfoort aangekomen te zijn, bleek dat Duitsers zo pünktlich nog niet zijn! In Amersfoort hadden we al vijf minuten vertraging. Uiteraard worden de ‘zeer geëerde vaargasten’ uitdrukkelijk verontschuldigd. Na een prettige treinreis van ongeveer zes uur komen we in Berlijn aan. Ik ben op reis met een Zweedse muzikante en leg haar onderweg het een en ander uit over wat ik in Berlijn hoop te leren. Mijn verwachtingen zijn hoog: ik verwacht in Berlijn een duurzaamheidsversie 3.0 of 4.0 te zien in vergelijking met hoe ver we in Nederland zijn. De treinreis beloofd veel, onderweg zien we talloze boerderijen vol met zonnepanelen en met windmolens. Mijn verwachtingen worden alleen nog maar hoger. Vanavond zullen de 150 belangrijkste mensen binnen de duurzame evenementenwereld aanwezig zijn.
Uitgerust komen we aan bij de locatie van de avond. Het Katz Orange hotel in Berlijn, Kreuzberg. Voor de gelegenheid heb ik nog maar wat extra wax in mijn haar gesmeerd, het is echt een hele chique bedoeling. Bij de ingang krijg ik een bordje opgespeld met ‘Bas Kragt – United Music Events Foundation’. We worden gefotografeerd voor een bord met reclame op een groene loper (hoe kan het ook anders) en onze spullen die we nog niet in ons hostel hebben kunnen zetten worden vakkundig en met Duitse precisie weggewerkt. De sfeer is wat onwennig. Zien en gezien worden lijkt het devies van de avond. In het programmaboekje voor de avond sta ik aangekondigd als ‘Dr. Bas Kragt’ (ik had op de lijst ingevuld ‘Dhr.’ maar waarschijnlijk vinden ze dit er chiquer uitzien:-) Voor mij en mijn reisgenoot is het niet moeilijk om op te vallen, we zijn veruit de jongste personen aanwezig. Als je een greep doet in de pot met gasten vind je alleen maar CEO’s, founders, professors, innovators en mensen met zitting in het World Forum.
Na een korte toespraak van de verschillende organisatoren zijn we erachter gekomen dat het Duitse woord ‘Energiewende’ niet te vertalen is in een andere taal (net als ‘Autobahn’ en ‘Kindergarten’ wordt ons verteld, hoewel me dat toch niet zo moeilijk lijkt te vertalen). Och, och, wat zijn we in Duitsland met z’n allen goed bezig. Jacob Bilabel (oprichter Green Music Initiative en chair in het PCF World Forum) links op de foto, vertelt ons tijdens zijn toespraak niet te netwerken maar vooral samen direct aan de slag te gaan onze wereld een stuk te verbeteren. Mochten mijn verwachtingen al hooggespannen zijn, dan heeft hij daar persoonlijk net nog een schepje bovenop gedaan.
Biologisch eten
Aanvankelijk was ik nog te veel onder de indruk van het hele chique gebeuren om al kritische vragen te kunnen opwerpen. Ik vertel Jacob dat hij een prachtige speech heeft gehouden en begin met eten. Alles wat er aan eten en wijnen staat is van de allerhoogste kwaliteit, en het is verpakt in een cool concept: je moet echt vechten voor je eten. Je wortels schraap je zelf, je brood snijdt je zelf en je biologische worstje of stukje vis hou je zelf in de vuurkorf. Een erg tof concept om al deze bobo’s een beetje bewust te laten worden van hun normale eetgedrag. Niet alles is geprepareerd, dus alles wat over is, kan direct weer de koelkast of vriezer in en later gebruikt worden. Nog nooit heb ik zo lekker gegeten. Maar dat brengt gelijk ook enige vragen naar boven. Was dit wel wat ik verwacht had? Wil ik mezelf laten fêteren omdat ik werkzaam ben in de duurzame evenementenbranche? Zouden we hier niet een felle discussie moeten voeren over hoe het beter kan? Ik begin me steeds eenzamer te voelen op deze avond. Iedereen wil graag met me praten omdat ik nu eenmaal die Hollander uit Amsterdam ben (‘ik kom zelf ook vaak in Amsterdam!’). De gesprekken beginnen van eenzelfde stroperigheid te worden.
Nadat ik had besloten vegetariër te worden (lees: Food Report Lowlands 2012) verlies ik mijn principes hier toch even uit het oog. Het vlees ziet er gewoon te goed uit. Dit resulteert in een uurtje doorbijten op de wc. Gelukkig is het toilet zo slecht nog niet en kan ik de iPhone van mijn Zweedse metgezel lenen om wat te werken en mijn gedachten te laten varen over de plek waar ik beland ben. Ik besluit mezelf niet langer op te houden met mensen die over het eten en de wijn praten. Ik wil daadwerkelijk wat leren hier. Op dat moment komt er een journalist naar me toe.
Interview
We babbelen wat en het blijkt dat nog geen enkel persoon iets kritisch heeft gezegd over de Green Music Soirée. Ik vraag vijf minuutjes alleen om wat dingen op papier te zetten en geef daarna een interview in het Engels waarin ik de avond bekritiseer. Ik start uiteraard met de positieve punten. Het is tenslotte mijn eigen schuld dat ik het doel van de avond verkeerd begrepen heb. De avond is niet bedoeld om daadwerkelijk ergens te komen, maar meer om de rijke bobo’s voor te bereiden op een duurzame manier van werken. Ik complimenteer in het interview de organisatie met deze aanpak, complimenteer Duitsland met de technische vooruitgang en de 3e plaats in de duurzame wereld (na Noorwegen en Denemarken waar ze gewoon te veel geld, gas, olie en water hebben). Nog steeds verkeer ik in de veronderstelling dat Nederland op duurzaamheidsgebied niets voorstelt ten opzichte van Duitsland. Later zal blijken dat dit niet zo is. De kritiek die ik op de avond lever is dat het totaal niet internationaal is zoals ik verwacht had. Ik noem UMEF en de naam van Wesley een paar keer voor het geval dat er in de video veel geknipt gaat worden. Dit moment verandert alles. Schijnbaar doet de mening van mij als 21-jarige er toch toe.
De ‘Sunplugged-stage’ wordt bijvoorbeeld gepresenteerd als dé uitvinding van Green Music Initiative, maar ik kan hier al een hoop over vertellen, één blik op de facebookpagina of website van UMEF leert dat dit concept ook in Nederland al is uitgevoerd door UMEF op o.a. Woodlands, Secret Garden en Boerenrock. We stonden hier met groen entertainment zoals een race met radiografische monstertrucks en podia volledig op groene stroom opgewekt door zonnepanelen, windmolens en fietsen.
Op het moment dat ik van plan ben naar huis te gaan (ik had nog geen hostel geboekt) komt Lucile Barras van THEMA1 naar me toe. Ze is heel erg onder de indruk van wat ze via-via gehoord heeft over mij en over UMEF. Aan het einde van de avond drink ik nog wat met Lucile en Guido van THEMA1 en we wisselen ideeën uit over hoe we een ander cool concept kunnen neerzetten in Berlijn. Mét UMEF dus. Later deze week zal ik hier een compleet artikel aan wijden. Mijn kritische houding heeft me dus wel ergens gebracht deze avond. De meest invloedrijke mensen binnen de groene evenementenindustrie weten van UMEF’s bestaan af en ik lijk in ieder geval een indruk achter gelaten te hebben, ik hoop een positieve. Tevreden bel ik Wesley om te reporteren over wat ik gezien en gedaan heb deze avond.
We vertrekken rond een uur of 01.00 (hoewel de avond zou eindigen om 22.00) en zoeken naar het EKO-hostel waar ons over verteld is. We boeken voor 5 nachten en hebben eindelijk een goede nacht slaap. De volgende dag heb ik namelijk een hoop werk te doen. Mijn eigen folkavond in Tivoli gaat een nieuwe editie beleven op 3 november en ik moet belangrijke afspraken voor UMEF maken met o.a. de directeur van MELT!-festival, de directeur van Berlin Festival en met de uitvinder van het Electric Hotel. Stay tuned, volgende week donderdag een nieuw report over de toekomst van het duurzame Ferropolis-terrein waar elk jaar onder anderen MELT!-festival wordt georganiseerd.
Green Music Soiree and UMEF quoted by The Guardian: LINK
– – – ENGLISH – – –
DOWN TO EARTH: UMEF AT BERLIN MUSIC WEEK (1) – GREEN MUSIC SOIREE (In English)
Day 1 – Green Music Soiree
Bas Kragt (Awareness and Production) represents UMEF in the capital of Germany.
In the beginning of August I received a mail from the ‘main-man’ in the German sustainable music and event industry for the Green Music Soirée. At the same time an invitation for the Zukunftwerkstatte Ferropolis. Of course I was interested right away. Berlin is where the magic happens! And if you ask me, it’s already for years the European capital of culture. There are cool parties, beautiful concerts and art everywhere and all the time. For example the ‘Mauerpark’ (karaoke for a 2000 people crowd), concerts from the Thai Philarmonic Youth Orchestra, going out partying for 24 hours a day in Berghain, Watergate or Tresor: doesn’t it sound like paradise? What’s also nice is the fact that at the end of Berlin Music Week (comparable to Eurosonic/Noorderslag, Amsterdam Dance Event, SWSX (Austin, Texas) there would be a really cool festival: Berlin Festival 2012. A (from a Dutch point of view) really cheap festival (€ 80,- for two days with f.e. the Killers, Paul Kalkbrenner, Franz Ferdinand and Of Monsters and Men). Right away I called Wesley (founder and director of UMEF). I thought it would have been really cool to go together to Berlin to visit this event. Because of his broken ankle, he sadly didn’t make it to Berlin and stayed at home.
Green Music Soirée
At the first day I had to visit the Green Music Soirée. An evening organized by Green Music Initiative (the German version of UMEF), Thema1, Max Scheling-Halle (the Berlin-version of the Heineken Music Hall), Windmade (a specialist on wind energy) en the organizer of this whole week, Berlin Music Week.
After departed from Utrecht we’d hit Amersfoort to change to our train to Berlin. In Amersfoort sadly turns out that the Germans are not that ‘pünktlich’ anymore, we’re already five minutes late. Of course we, as ‘extremely fellow travelers’ are being excuses over and over again. After a pleasant journey of approximately six hours we arrive in Berlin. I’m travelling with a Swedish musician and explain her on the road about the things I hope to learn in Berlin. My expectations are sky high: I expect to see a sustainability level in events of 3.0 or 4.0 compared to the Netherlands. The journey is promising, on the road we see a lot of farms with solar panels and wind mills. My expectations become higher and higher. Tonight the 150 most important people in the sustainable music industry will attend the Green Music Soiree.
Fit and fresh I arrive at the location where the evening will take place. It’s the Katz Orange hotel in Berlin, Kreuzberg. For this occasion I’d put some extra wax in my hair, it all looks really fancy. At the entrance I get a small sign with ‘Bas Kragt – United Music Events Foundation’. We have to pose for an entrance photo. Our bags are being taken by people from the hotel and they’d hide them with German precision. The atmosphere is a little awkward. Seen and being seen seems to be the slogan of the evening. In the information guide about the evening I’m being honored with a doctor title, they changed the Dutch ‘dhr.’ (mister) into ‘dr.’. For me and my co-traveler it’s not hard to get any attention here, we’re both by far the youngest people attending. If you take a quick look at who’s at present, you only find CEO’S, doctors, innovators and chairs of the PCF World Forum. After a short speech of the different organizers we found out that the German word ‘Energiewende’ is not translatable to other languages (‘just like Autobahn and Kindergarten’). Oh, oh, Germany you’re doing a great job!
Jacob Bilabel (founder Green Music Initiative and chair world forum) tells everyone that they shouldn’t network tonight, we should get in action right away to make the world a better place! If my expectations weren’t already sky high, they are now. In the beginning of the evening I was a little impressed by the whole happening, so I didn’t threw any critical questions in the beginning. I tell Jacob that his speech was wonderful and I start to eat.
Organic food
Every kind of food there is from the best quality and it’s brought to us in a really cool concept. You really have to fight for your food (chop carrots, cutting bread or cooking your eco sausage in a camp fire). A really cool concept to show all the ‘important’ and rich people that sustainable food can actually be really sexy. Not all the food is prepared, so what’s left over could theoretically go back in the freezer. But this also raises some questions in my head. Was this what I expected it to be? Do I want to be treated like a VIP just because I’m working in the sustainable event industry? I’m starting to feel more and more lonesome. Everybody wants to talk to me cause I’m this Dutch guy from Amsterdam (‘I go to Amsterdam myself sometimes!’). The conversations are becoming like thick syrup.
After I decided to become a vegetarian (read: Food Report Lowlands 2012) I lose my principals out of sight. The local German meat just looks too good. This results in an hour on the toilet… Good thing is that the toilet is quite a fancy one and I can use the iPhone of my co-traveller to work a little bit and to think about the Green Music Soirée in general.
Interview
I decide to not longer talk to people that only want to talk about the quality of the food or the wine. I’m here to learn, not to eat. At that particular moment a journalist approaches me. We talk a little bit and it turns out that not even one person said something critical about the Green Music Soirée. I ask for five minutes alone to write some things down and give an interview in where I criticize the evening. Of course I start with the good points, and it’s my own fault I mistook the goal of this evening. It’s not an evening meant to actually exchange new green ideas, but more an evening to get the ‘important’ people from the bigger companies a little bit more aware and prepare them for a little bit more sustainable way of doing business.
In this interview I compliment Germany with their current 3rd place in sustainability world (after Norway and Denmark where there is just too much water, oil, gas and money). Still I’m thinking that the Netherlands is nowhere in sustainability-land. Later it would turn out we’re actually quite ahead at some points. My critics on the evening are that it’s not really international as I expected. I tell them the name of UMEF and Wesley a few times in case they’re going to cut a lot in the video. This moment changes everything. Surprisingly there are actually people that are interested in my opinion as a 21-year old. For example, the ‘Sunplugged-stage’ is being presented as thé invention of Green Music Initiative, but I was happy to tell that UMEF also already made and placed green stages f.e. at Secret Garden Festival, Woodlands Festival and Boerenrock where energy is collected by solarpanels, windmills and bikes.
At the moment I’m planning to leave the place (I’m quite tired then and I didn’t book a hostel yet), Lucile Barras from THEMA1 approaches me. She’s impressed with what she heared about UMEF and me. At the end of the evening I drink something with Lucile and Guido of THEMA1 and we exchange some ideas about how to launch a cool concept to actually exchange a lot of sustainable ideas (like in Rio aan de Maas, Rotterdam) in Berlin, UMEF involved! Within a few weeks I will write a complete article about this concept.
I’m happy my critical view got me at least somewhere. The most influential people in the sustainable event industry know now about the existence of UMEF. It seems like I left at least some impression, and I hope it’s a good one! Happy I call Wesley to report about what I’ve seen and done this evening.
We depart around 01.00 and we’re looking for our EKO-hostel. We book for five nights.
The next day there is a lot of work to do. My own folk-evening in Tivoli is going to have a new edition on 3 November and I need to make appointments with f.e. the MELT!-festival director and the founder of the ‘Electric Hotel’ concept. Stay tuned, next week a new report about Berlin Music Week, this time about the future of the MELT!-festival terrain Ferropolis.